Ey Hayat Şiiri - Hüseyin Canbaba

Seninle birlikte
Neler yaşadık
Bazen acı
Bazen de tatlı günler gördük
Başıma nice belalar açtın
Kiminde kaçtım
Kiminde yakalandım
Seni mutlu edemedim
Ey hayat

Bana bir su bile vermedin
Çöllerde yapayalnız bıraktın
Öyle zor ki seninle yaşamak
İnişli çıkışlı
Yollar bıraktın
Ey hayat

Kök saldım
Ağaç gibi topraklara
Alıştım seninle yaşamaya
Türlü, türlü aşklara dostlara
Seni unutmadım
Ey hayat

Bırak fırtınalar gibi eseyim
Kucak açayım her şeye
Deli dolu yaşayayım
Bir oraya bir buraya koşayım
Bırakmadın beni
Ey hayat

Aldın götürdün beni
Bazen göklere çıkardın
Bazen yerlerde süründürdün
Bazen de sevgiliye koşturdun
Sabrettim, yoruldum, tükendim
Ey hayat

Derdime derman olursun sandım
Beni hayal deryasına saldın
Bazen aldandım
Bazen yandım
Bazen de kırıldım
Yine de sana sarıldım
Ey hayat

Seninle mutlu
Mutsuz günlerim oldu
Kızdım, bağırdım
İsyan ettim
Seni terk etmek istedim
Olmadı bir türlü
Ey hayat

Beni hiç yalnız bırakmadın
Nereye gitsem peşimdeydin
Taşa çarpıp ah desem
Sevgiliye yar desem
Boynumu büküp vah desem
Yine de benimleydin
Ey hayat