Ey Hayat Şiiri - Zülfü Canan Horoz

Oy ömrüme ziyan sevdiğim
Seninle sonuma
Açtığın yaralar noktayı koydu biliyormusun?
Ben sana kanat çırpmayı beklerken
Evrildim yine içimdeki çocuğa
Sığındım bir kez daha onun merhametli kollarına
O beni teselli ederken büyüyecek
Ben umudu kırıla kırıla yaşlanacağım
Ne yazık!
Ama içimdeki asi nehir durmuyor
Taş diyor;
Taş, umarsızca.
Aklı firar ettirip
Gül kesiği olan sineme acımadan
Bir tohum daha serpeceğim bağrıma
Bellimi olur
Belki bu kez gögeririm.
Ar bellmeden; arsız arsız
Haykıracığım hayata
Ey Hayat!
Ey hayat
Dürdüm senin defterini...

Zülfü Canan