Gündüzlerim gecenin karanlığına dönüşürken
Kimselere boyun eğmemek için
Sümüklü böcek gibi yerlerde sürünmeden
Yılan gibi kıvranmadan Tilki gibi hilelere baş vurmadan
Şu dostlara avuç açmamak için
Düz yolda ayağı kayıp yüz üstü düşerken
Ben karlı buzlu havada kayıp düşmeden
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta