Ağlamak yakışır belkide bize
Cennetin şu yolu göz yaşı mıdır
Çok gülmek haramsa eğerki bize
Yürekler dünyada köz taşı mıdır..
Ey hayat durmadan ne üzüyorsun
Sende cenneti mi hep istiyorsun
Garibi ezdikçe ne eziyorsun
Gün geçtikçe sende bil bitiyorsun..
Bir nefes alalım birazcık bari
Atıldık zindana mahkumuz madem
Arada göreyim al getir yari
Ne çekti senden ah Hazreti Adem...
.
Ey insan için kan ağlarken bile
Neden ki durmadan hep gülüyorsun
Şu pişmanlığını al getir dile
Her dem bir vahada bak ölüyorsun.........
Kayıt Tarihi : 19.5.2016 22:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fazilet Özcan](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/05/19/ey-hayat-153.jpg)
Hayat her canlı varlık için anlamlı, değerli bir süreçtir. İnsanlardan başka hiç bir canlı yaşam sürecinin zor ve kolay yanlarını düşünerek yaşamıyorlar. O canlılar sadece sahip olduklarıyla yetiniyorlar. İnsan yaşadığı süreci bir yandan kolaylaştırırken bir yandan da zorlaştıran tek canlıdır. Zihinsel algılamanın sahip olduğu tek canlı insandır. Duyu organlarıyla dış dünyayı algılayan ver onları yaşamakta olduğu zamanın koşullarına göre yorumlayıp değerlendiren insan, başka hiç bir canlının ulaşamadığı pozitif, negatif vargılara ulaşabiliyor. Hayatın iki yönlü olması insana verilen denge kurabilme yeteneğini uygulaması içindir. İnsan yaşamını pozitif yöne götürecek zihinsel sınırı en geniş olan canlı olduğu için huzursuzluk duyduğu yaşam koşullarını belki kendisi yaratıyordur. ++
TÜM YORUMLAR (1)