Ey Hayat! Şiiri - Mecit Aktürk

Keşke, ödeyerek neyse ederi
Alabilse idik zamanı geri...
Artık nefes almak büyük beceri;
Gülen gözlerime yaş doldu bugün
Yaşamak ölüme eş oldu bugün.

Mutluluk kesindi, vuslatsa yakın
Sonunda düştüğüm şu hâle bakın
Gelmeyin üstüme...gelmeyin sakın...
Bağrıma bastığım taş oldu bugün
Yaşamak ölüme eş oldu bugün.

"Yâr" deyip, nazına hep katlanırken
Duygular mehtapta kanatlanırken
Gecenin koynunda dil tatlanırken
Sırlarım âleme, faş oldu bugün
Yaşamak ölüme eş oldu bugün.

Kâbusken düşlerim onsuz bir ansız
Ardına bakmadan gitti vicdansız...
Şimdi yapayalnız...âdetâ cansız...
Yalvarmak, yakarmak boş oldu bugün
Yaşamak ölüme eş oldu bugün.

Mâlumum olsa da istenen fiyat
Hakkımdır sanmıştım tatlı bir hayat
Neşeden payımı almadan, heyhât...
Mutluluk kanatlı kuş oldu bugün
Yaşamak ölüme eş oldu bugün.

Hakkından gelirken en zor ödevin
Diz çöktüm önünde aşk denen devin
Ey hayat! Sonunda başardın, sevin!
Baharlar zemherî, kış oldu bugün
Yaşamak ölüme eş oldu bugün.

Son bir umut vardı, kızdım, tükettim
Bahtıma az önce vedâmı ettim
Yıprandım, yoruldum...yıkıldım...bittim...
Kurduğum hayaller düş oldu bugün
Yaşamak ölüme eş oldu bugün.

Deyip "nasıl olsa, ümitsiz, teksin"
Gönlünde gam olan bağrıma eksin...
Söyleyin güneşe perdeyi çeksin
Talihim pes etti, tuş oldu bugün
Yaşamak ölüme eş oldu bugün...