Ey Hayat Şiiri - Zafer Arslan

EY HAYAT...

Bir bela alacağın olsun hayat
Benden sana usulca uykusuzluklarım kadar.
Bir bela ki girdabında kaybolup
Şaşıracağın kadar benden olsun
Bunu da böyle bilesin....

Kimselere sorma, cevap bulamazsın.
Bir gökyüzü celladı fırsatlar biler peşinde,
Benden yana alacağın ne varsa koyma geriye.
Bilesin bir bela borcum var sana evvelden ahire,
Ey hayat bunu da böyle bilesin...

Kimsesiz çarelere demir attım elinde
Çektiğimi bir ben bilir, anlarım bir ben.
Hesabı getir, bu son raksımızdır rüzgarlar ilinde,
Aramızda kalmadı bir bahaneye mahal,
Bir bela alacağın var benden yana sana çalan bir bela,
Bunu da böyle bilesin...

Bir zifiri karanlıkta düşer saçlarına,
Anzer kıvamı gözlerinde anlam bulur buğusu.
Bir yokluk meselesi kadar mühim,
Bir sevdada imkansızlığım kadar meçhul,
Ve bir sır kadar ketumdur bardağımda yalnızlık...

Ellerimde cam kırıkları kalır yokluğunda,
Demlenir gönül hanesinde buram buram
Irmaklar aleminden koşar da gelir yurduma
Nice ülkeler fethederim hayal alemimde bilsen,
Yudumunda hayat, lal, şarap kadar anlam bulduğumdur adın...

Zafer ARSLAN