Ey halkım Şiiri - Celal Işık

Ey halkım sen celladına hayransın.
Küfür gibi gelir ne desek sana.
Düşmanını al kanınla beslersin.
Teninde saklanmaz can olsak sana.

Bir yanınla çocuklardan mazlum'sun.
Bir yanınla zalimlerden zalimsin.
Sana karşı her savaşta galipsin.
Nafile ey halkım adan'sak sana.

Ey halkım sen hep kendine hainsin.
Düşmana dost, bir tek sana değilsin.
Ne eyler sen hep kendine eylersin .
Senden başka kötü düşman yok sana.

Komşuna kötüsün ele hep iyi.
Hırsızına kendin açtın kapıyı.
Hak etmişsin sen ey halkım sopayı.
Yıkılırız ne gün sarılsak sana.

Güdülmeye hep bir çoban ararsın.
Çağrılınca salhaneye koşarsın.
Kasabının bıçağını yalarsın.
Ey halkım kendine dönüp baksana.

Harami'ye sultan mührünü verdin,
Eşkıyaya tapulandı öz yurdun.
Zindanına duvarları sen ördün.
Sürüm sürüm sürün bunlar hak sana.

Celaliyim derim uyan ey halkım.
Hiç'mi başa gelmez senin o aklın.
Bak kıyamet kopacak günler yakın.
Haraminin sarayını yık'sana.