Ey Halep Şiiri - Songül Toprak

Ey Halep… Hayâ ediyoruz artık seni anarken,
Gözyaşlarımız kan olup yüreğimize akarken,
Her gece bu son haykırış olur diye ümit ederken,
Oysa sen yanıyorsun Halep… Bizler uyurken…
Son bulsun artık Ya Rab ümmetin bu hali…
Yeter artık korkusuzca sahiplensin Halep’i…
Hayal olmasın ne olur özlüyoruz izzetli günleri..
Gönder Ya Rab Halid bin Velidleri…
Ey Halep… hüznünün kederin ve yalnızlığın adresi oldun.
Kifayetsiz kalır her şey senin yanında sanki kör düğüm oldun,
Bu kadar zor muydu sana koşmak bütün varlığımızla,
Diri sandığımız ruhlarımıza sanki mezar oldun….

Biter mi bilmem çektiğin bütün acılar,
Çıkar mısın bu karanlıktan aydınlığa tekrar,
Görsen keşke acın ümmeti derinden yakar,
Ümit ederiz ki artık ordular aya kalkar.

Ey Halep…sen ki sınır tanımayan vahşeti gözler önüne serdin.
Arakan seninle aynı ateşi paylaşır bilirimsin.
Bütün gözler salahaddini arar, başkomutan nerdesin,
Yoksa yalan mıydı meydanlarda esip gürlediğin…