Ey hak bu mu insanlık?

Şaşırıyorum şaşkınlığımın garip acayipliğine
Bir yaratılan olarak ve hem de insan halinde
Onca nebi, elçi ve peygamberler merhalesinde
Kandırılan olmak, avutulmak, tuğyana kaçmak

Aklı kimse reddetmiyor, deliliği kabul etmiyor
Divaneliğe takılıyor, zavallı diyor bakıp geçiyor
Meczubu bilmiyor, bir deli diyor gülüyor gidiyor
Ey hak sen bilirsin bu kadar mı sefil ve berbat

Ezanlar okunuyor fakat şimdilerde anlaşılmıyor
Kur’an okunuyor teganniye kaçılıyor alkış alıyor
Mevlitler okunuyor siyer, tarih, kelam bilinmiyor
Kulağa hoş gelen seslerle güya bir zikir ediliyor

Bilinmeyene hafız, hoca, hacı, sakallı deniliyor
Bu terimlerin neyi ihtiva ettikleri hiç bilinmiyor
Kursaklar deliniyor, uçkurlar çözülüyor dileniyor
Hadsiz bir zevkin keyfinde sefilce debeleniyor

Ey hak bu mu insanlık bu mu medeniyet hak ver
Sosyallik adına kalmadı hiçbir işlenmedik rezalet
Kızlarımız soyuldu, kadınlarımız hadsizce kovuldu
Bir aptallığın uğruna nice mevhumlar piyasa oldu

Hani namus, hani iman, hani kutsallarımız ne oldu
Bir karpuz gibi soyuldu, bir maden gibi içi oyuldu
Din adına kutsallarımız öcü sayıldı birden dışlandı
Kızlarımız mahzun ve perişan kaldı manası alındı

Bu nasıl düzen ki insanı hayvana mahkûm bırakır
Hayvanlar adına her hadsizlik adeta fazilet sayılır
Çocuklar horlanır, kızlar pazarlanır defile adını alır
Senin, onun, anası mevzuu olunca namus katlanır

Allah aşkına söyleyin düşünmeyi mi unuttum yoksa
Bunca tuğyan, isyan, emperyalizmin şer üçgeninde
Hani Müslüman nerde, haysiyet nerede, onur kimde
Bir zillet içinde, kendi kimliksizliğimizde şahlanıyoruz