Ey Güzel Ruh! Şiiri - Ahmet Kara 4

Ey güzel ruh!

yakan güneşten vazgeçebilirmisin?
acıların var diye hayatı yok sayabilirmisin?

her doğuş
bir nefes
her sancı
bir acı
değil mi?

rüzgarların sert estiği yerde
ağaçların kökleri derinde değil mi?

kolay nedir?
olay nedir?

şifası olmayan acı var mı?
sabrın sonu yalan mı?

düşün evreni ve akıp giden zamanı?
tutabilirmisin anı?

şu dünyanın olsan
Sultan Süleyman'ı,
yıkılmaz mı bir nefeste şahı,
kim verdi sana bu ihtişamı,
bir yıkar ki mazlumun ahı
tekmilin şaşar bir daha göremezsin anı.

"hayatta en güzel pozu yalnızlar verir."

Düşün bir çöldesin hayalin serap,
Yakıyor güneşi Leyla'sı meltem.
Ayağının altında dursa turab,
Aslı'sına yanarmıydı bu Kerem.

"nur doğarsa renk güneştendir"

Acılar her gün ilhamıdır doğan güneşin,
Renklerle nurlanmış bu derin gönüllerde.
Bakmasını bilen alır güneşten ilhamını,
Var eyler sürer sefasını bu gönüllerde.

Hz. Mevlana der ki;

"insanı gördüklerinden ibaret sayma,
göremediklerinde ara...
içidir hakikatin resmi,
dışı sadece manzara..."

ey güzel ruh!

bil ki sen güzelsin
güzellik içinde kalmasını
bilmelisin.!