Ey Güzel Nebi Şiiri - Mehmet Çakır

Âmine Hatun’un, gözünün nuru,
Hakk’ın eşsiz kulu, Ey Güzel Nebi…
Hatice’nin, Aişe’nin gururu,
Kalbi sevgi dolu, Ey Güzel Nebi…

Aşkın ile yanar, tutuşur her can,
Sen’sin gönüllerde, yegane sultan,
İsminle merhamet, dileriz Hakk’tan,
Sen’sin rahmet yolu, Ey Güzel Nebi…

Sünnetin rehberdir, yolda kalana,
Hadisin öğüttür, cahil olana,
Peygamberlik ne de, yakıştı sana,
Allah’ın Resul’ü, Ey Güzel Nebi…

Sen gül değil, efendisi güllerin,
Muhammed lafzının, manası derin,
Gönül bağımızda, başkadır yerin,
Müminlerin gülü, Ey Güzel Nebi…

Rabbin sana dedi: “Dile Habibim”
Sen ise her zaman, dedin ümmetim,
Huzurda bizleri, bırakma yetim,
Şefaatin dili, Ey Güzel Nebi…

Geldin de dağıttın, tüm bulutları,
Geldin de yeşerttin, tüm umutları,
Yerle bir eyledin, bütün putları,
Hakk yolunda veli, Ey Güzel Nebi…

Nicedir, hasretin ile yananlar,
Kendinden geçerler, Sen’i ananlar,
Yoluna can koymuş, canlar, cananlar,
Sen’sin tek sevgili, Ey Güzel Nebi…

Bülbüller adını şakıyor güle
Kuğular aşkınla dalıyor göle
Yağmur Sen var diye iniyor çöle
Bu ne sevgi seli Ey Güzel Nebi…

Her şey Sen’de biter Sen’inle başlar
Adını zikreder dağlar ve taşlar
Sen’in hasretinden dökülür yaşlar
Alem sana deli Ey Güzel Nebi…