Ey Güzel Yar Şiiri - İbrahim Halil Demir

Ey Güzel yar!
Zehir kattın ekmeğime aşıma.
Bıraktın beni sevda yolunda bir başıma.
Keklik ettin gönül yaylasında gezdirdin.
En mahir avcıları düşürdün peşime.

Ey güzel yar!
Celalli bakışlarla dünyamı ettin tarumar.
Vurdun yanaklarıma şamar üstüne şamar.
Bağladın gönül ağacıma aşkın rahvan atını,
Ama bırakmadın aşk ve şevkle edeyim tımar.

Ey güzel yar!
Uzaklaştırdın beni benden ettin beni bana yabancı
Sen sen oldun tutmadın sözünü oldun yalancı
Oturttun beni sevdalıların meclisinde
Yaşattın bana en manidar tarifsiz usanç ve utancı.

Ey güzel yar!
Kendime olan güvenimi aldın yüreğimden.
Çetin hesaplara çektin beni her ettiğimden.
Oturttun sevdanın en zengin sofrasına,
Ama lezzet aldırtmadın her yiyip içtiğimden.

Ey güzel yar
İçten gülmelere bıraktın beni hasret.
Bırakmadın mert ve asil gönlümde cesaret.
Giydirdin aşkın ateşten gömleğini,
Ziyadeleşti her geçen gün gönlümdeki hararet.

Ey güzel yar
Aldın kağıt kalemi elimden yazdırmadın arzuhalimi.
Boşuna aldın her daim vebalimi.
Aşkın meşakkatli yollarında aldırmadın menzil murat,
Şanı yüce yardana havale ettim ben de sen gibi zalimi.

Ey yar!
Karın tokluğuna çalışan ırgat ettin aldırmadın derinden bir nefes.
Bırakmadın sana sevdalı şen şakrak gönlümde heves.
Güle sevdalı dertli şakıyan bir bülbül ettin.
Ama temin etmedin içinde rahat edeceğim kafes.

Ey güzel yar!
Aydınlık yollarımı soktun karanlık çıkmaz sokaklara.
Hasret kaldım baharlara yazlara.
Dilenciler misali kapı kapı dolaştırdın.
Özlem duydum insanı keyiflendiren cilve ve nazlara.
31/ Ekim/ 2015