Ey Güzel İstanbul Şiiri - Dede Efendi

Ey Güzel İstanbul

Rüyamda bir İstanbul, sanki başka biçim de.
Topkapı’da, Sarıyer’de, ama tarih için de.

Küçüksu’ da gezerken, akşam sırtları sardı.
Bahçelerde laleler, kayıkta Nedim vardı.

Sultan Ahmet çeşmesinden Üsküdar’da su içtim
Selimiye kışlasından Pera palas’a geçtim.

Mavi cami, Eyüp sultan, Aya Sofya, Topkapı,
Görmedim tarih yazmamış, kültür kokmayan yapı.

Kim, sende yaşayıp da sana gönül vermemiş?
Kim, Dünyayı gezip de seni görüp sevmemiş?

Senin efsunlu çehreni bir kere gören gözler,
Mest olur, sende gezer, sende yaşar, seni özler.

Gözlerinden akan yaşlar Marmara da buluşur.
Yol verirsen sevgililer birbirine kavuşur.

Sana kim göz koydu istedi, söyle, seni kimler?
Uğrunda şehit oldu göz kırpmadan on binler.

Uğruna toplar döküldü canlar edildi feda
Her karış toprağın altında yatıyor şüheda

Bin kişi isterse bile, biri alırmış kızı.
Seni nasıl feth etti Sultan Mehmet’in hızı.

Tarih, kültür ve sanat sende, sen hep birincisin.
İki bahr arasında paha biçilmez incisin.

Başka var mı devir açıp, devir kapayan şehir?
Sen Dünyada bir teksin, sana başka ne denir?

Kızgın Güneş göz kırparken boğazda ki sularda,
Medeniyetin bayrağı yükseliyor surlarda.

Kaybolmasın ufkundan ezan sesleri ebedi…
Bulunur uhdende her dilin, her dinin mabedi.

Hisarlar, saraylar, camiler, medreseler mebzul.
Avrupa’nın kültür ve sanat başkenti İstanbul