Ey Güzel İnsanım Şiiri - Bekir Mutlu Gök ...

Hep aynı güneşe doğduk
Güneş mi bilirdik toyduk
Masum değildi yedi renk
Kimine karası bulaştı
Kimine sarısı geldi denk
Tabi ki en kolayıydı olanlara
Kader deyivermek...

Masum değildi dünya
Kayıyordu gökler
Denizler kayıyordu
Akşamdan sabaha...
Dört elle sarıldık toprağa
Adaleti bulmaya...

Gel gör ki
Masum değildik bizler de
Çok uyanıklar çıktı içimizde
Dur diyemezken beyin göçlerine
Görmezden gelirken kalan cevherleri de
Beyden bey ettik o uyanıkları
Selama durduk hatta önlerinde
İlmi, fenni bir kenara attık
Arsızlıklar, hırsızlıklar
İnşa edilirken, sorarım, biz ne yaptık?
Çaresiz, baktık, baktık, baktık...
Yakılandık, yıkılandık, yok olandık
Bitmedi, bitmiyor çileleri
Çaresiz insanım, çaresiziz...
Yazık, yazık, yazık...

Ey güzel insanım, bilmeyen mi var?
Cennet şu bizim memleketimiz
Her şeye yeter gücümüz, kuvvetimiz
Kabul etmiyorum, bizler asla çaresiz değiliz
Kimsenin elinde oyuncak olmamalı kaderimiz
Haydi, bir yerlerden başlayalım
Mesela önce kafalarımızı toparlayalım
Sonra içimizdeki adili bulalım...
Aşalım kendimizi daha aşalım...
Daha, daha, daha bilinçli birer birey olalım
Kolaycılara değil emeğe saygı duyalım
Mutluluğu parada değil, manada arayalım
Alnımızın teriyle ekmeğimizi taştan çıkaralım
Ne bileyim bir iş kuralım, bir çivi çakalım
Ağaç dikelim, kitap okuyalım, biz yazalım
İyiye ve güzele daha, daha, daha yaklaşalım
Kendimize daha, daha, daha çok inanalım
Çalışalım, çalışalım, çalışalım...