Ey Güzel İnsan Şiiri - İbrahim Halil Demir

Ey güzel insan,
Elin kolun, gözün kulağın, bedenin sana emanettir.
Bunları gerektiği gibi sahiplenmek çok önemli bir görevdir.
Bunlardan birini kaybedip almaya kalkarsan,
Varını yoğunu satsan bile sahip olamayacağın servettir.

Ey güzel insan,
Fani dünyada mutlu olmak istiyorsan, görevlerin var
Görevlerini yapmazsan her iki dünya olur sana nar içinde nar
Fani dünyanın envai türlü nimetlerinin içinde olsan da,
Allah'ı Resulullah’ı ve Kuran’ı etmelisin kendine gerçek yar.

Ey güzel insan,
Nefsin dibsiz kıuyularında eğleşme çık bir an önce,
Naçar olursun yeri altı üstüne, üstü altına dönünce.
İki cihanda da azizlerden olursun,
Eline, beline, diline, gerektiği gibi sahip çıkınca.

Ey güzel insan,
Az ve öz konuş, balların hası dökülsün dilinden!
Vaz geç hemen insanı cehennemlik eden nefret ve kininden!
Sen sen ol uyandırma nefsin ve şehvetin heves ve arzularını!
Muafaza et her daim kendini Allahtan korkmayanların şerrinden!

Ey güzel insan,
Ömür miadı şatır bir güvercindir, vakti geldiğinde bir gün uçacak.
Azrail a.s. ölüm okunu ilk atışta tam hedefinden vuracak.
Zalim nefsin istese de istemezse de firak çadırını,
Kılı yağdan çeker gibi, gönül dağlarına çok mahirce kuracak.

Ey güzel insan,
Rahmanın gönül gergefinde olmazsa olmazları çok dokumalısın.
Cenneti, cehennemi, mizanı, mahşeri, kabir alemini okumalısın.
Aklı selim düşün! Günü güne satma! Ne oldum deme!
Sıkıntıları unutturan Rahmani yolların havasını solumalasın.

Ey güzel insan,
Bel bağlama hiç kimseye, yaradandan başkasına da güvenme,
İhlas ile yapmadığın hiçbir amelinle övünme.
Dolu dizgin dört nala giden şeytanın atına binme ki,
Hiçbir faydası olmayan ah ile vahlarla pişman olup dövünme!
19/Ocak/2009