Beşinci mevsimde, aşkını sundun
Sahipsiz gönlümün, taptığı insan
Karanlık günleri, nura yatırdın
Ben sana hayranım, ey güzel insan
Sohbeti güzeldir, tadına varın
Yüreği mühürle, yüreğe sarın
Has bahçeden beyaz, gülleri verin
Ben sana tutkunum, ey güzel insan.
Pınar gibi akar, içime gözler
Lâtif bir yüzü var, ateşi közler
Dert çeken gönlünde, huzuru özler
Ben sana aşığım, ey güzel insan.
Geçmişi unutup, yarına bakan
Gönlümü bir değil, korlarla yakan
Engeli tümüyle, eliyle yıkan
Ben sana bağlıyım, ey güzel insan...
Nurdane Diken.
18.02-10-21.20-İst-K.köy
Kayıt Tarihi : 18.5.2010 18:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nurdane Diken](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/05/18/ey-guzel-insan-10.jpg)
ilmek lmek gönül tezgahında dokunmuş yürekten kutlurım tam puan muhabbetle kabul buyurun
Gönlümü bir değil, korlarla yakan
Engeli tümüyle, eliyle yıkan
Ben sana bağlıyım, ey güzel insan...
Sevgiyle kalın efendim saygılar...
TÜM YORUMLAR (6)