Ey Güzel Besni Şiiri - Süleyman Arslan B ...

Benim öz vatanım öz ana yurdum
Sene 1926 ben sende doğdum
O anda hayata başlamış oldum
Doğduğum şehirsin ey güzel Besni

17 yaşındaydım senden ayrıldım
Kadere uyup gurbet ele savruldum
Nice Yıllar hasretinle kavruldum
Senide gurbete taşıdım ey güzel Besni

Ayrılırken sana el sallamıştım
Senden ayrılmayı kolay sanmıştım
Fakat için için hep ağlamıştım
Uzaklaşmak zor oldu ey güzel Besni

Ayrılırken senden mahsun olmuştum
Yüreğimin derinlerine seni koymuştum
O güzel havanı hep solumuştum
İsmin kadar güzelsin ey güzel Besni

Dağın, taşın, havan suyun toprağın
Bağın bahçen çiçeklerin yaprağın
Sabah akşam esen tatlı rüzgarın
Hayalimde yaşıyor ey güzel Besni

İlkbahada bağ evine göçerdik
Son baharda kış evine geçerdik
Sekilerde hikayeler derlerdik
Dostluklarını öksedim ey güzel Besni

Senin kadar hiçbir yeri sevmedim
Hiçbirinide kimselere övmedim
Gurbet bağının güllerini dermedim
Gönülden bağlıyım sana ey güzel Besni

Eski halin hiç gözümden gitmiyor
Gelmek istesemde gücüm yetmiyor
Felek dizlerime derman vermiyor
Gözümde tütersin ey güzel Besni

Süleyman Arslan