Ey Güzel Şiiri - Mehmet Kızılırmak

Mercandan bir kolyen vardı boynunda,
Sessiz, sedasız bildiğimiz yollardan geçerken.
Ansızın bir çiçek büyürdü,
Güldüğünde çorak bildiğimiz toprakların birinde.
Ey güzel;
Eyleme vakti gönlümde bir ömür,
Alay etme yağmurlar yağarken benimle.
Bir çırpıda geçiyor zaman seninle, kabul
Uçurumlar, mağaralar, Hristonun meyhane.
Sepette çürümüş son mor üzüm,
Kadehime doldurduğun kinin.
Sevdanı da diktirmeye razı olma bir cadıya.
Heba oluruz, hiç oluruz.
Ey güzel;
Seninle inanırsak tek bir güzel güne,
Yahut;
Güneşe, ay’a, paskalyaya
Ben senin elini tutamayacağım yine.
Mercan kolyeli, baldan tatlı güzel,
Şu merdivenleri çıkamaz ölüler.
Aynalara kızmaz hiçbir güzel.
Zalim bakiymiş gibi yaşar hala dünyada,
Ve iyiler bir hiç kadar da az.
Uçurtmalardan daha çok tel,
Dirilerden daha çok mezar.
Ey güzel;
Bildiğimiz o sokaklardan yine geçelim,
İnandığımız şeyler için tekrar içelim,
Bildiklerimizi unutup,unutup, tekrar üzülelim.
Ve bir tek bir palyaçoya gülelim.
Mercan kolyeni de al gel,
Gel birlikte ölelim.