Ey Güvercin Şiiri - Ali Emre Alan

Söyle, ey güvercin nedir bu kederli yüzün
Söyle, ey güvercin nedir bu içindeki saklı hüznün
Önceleri umut dağıtırken yüzün
Işıl ışıl iken bakışın ne oldu da şimdi böyle mahzun

Söyle bana ne olur! kim kırdı o ulu yüreğini
Söyle bana ne olur! kim umutlarına daldırdı eleğini
Söyle bana ne olur kim yıktı konduğun üstünde haykırdığın direğini
Söyle bana ne olur kim çıkardı üşüyen yüreğinin giydiği yeleğini
Söyle bana güvercin ne olur aydınlıklara kanatlanırken hangi karanlık el kararttı geleceğini

Güvercin seninle daha umutları sayar gibi yıldızları sayacaktık
Kararan yarını güneş gibi aydınlatacaktık
Barışı bir sevda gibi kanadımızda taşıyacacaktık
Duran durduran pusu kuran kirli ve kinli ellere karşı biz hep barışa koşacaktık

Hadi kalk artık bu kafes bize dar gelir
Sen kalk yeter ki dost yürekler bize el verir
Kalk güvercin soğuk bedenlere susuz çöllere senin uçuşun can verir
Kalk hadi uç ve haykır ne olur barış kardeşlik ancak senin sesinde filizlenlenir

Hadi bir kez daha zorlu yolları emekle sevgiyle inançla aşalım
Yıldızların renk verdiği geceden aydınlığa barışa kardeşliğe koşalım
Kurumuş mahkûm olmuş yüreklerden özgürlüğe doğru coşalım
Gel ey güvercin! seninle şu kör talihimizle yeniden barışalım..