Ey Gülüm Şiiri - Abdulkadir Mıdıkoğlu

gel ey gülümün solmaya meyyâl alı; korkma
vuslat arayan göklere muştun, yere bakma
.
bir ölgününüm toprağa aktım oluğundan
çil çil çiçeğim açmadı heyhat başa kakma
.
cân çekmeyi tesbih ederim cinsimi al yâr
her nebzene hazzım dürülür ağzına lokma
.
âşîna kılar; cûda yazan, gönlüme düş aşk
sezdim ki acâib afitab rûhuma akma
.
sevdâsına aşlandı defâatle hesapsız
tâkat mı kalan yoksa figân eyle bırakma
.
kalmaz yine Yoksul’da bu hâl cürmünü aşkın
gözden kara düşmüş cesaret zindana tıkma

Mef’ûlü / mefâ’îlü / mefâ’îlü / fe’ûlün