Ey Gülüm… Şiiri - Burhan Kale

Ey Gülüm; gülümse gönlümü eyle,
Bakışın ısıtsın içim üşüyor…
Konuşma, elim tut, aşkını söyle,
Bakışın ısıtsın içim üşüyor…

Hangi ışık olsa bir zaman söner,
Kararında kalmaz bu devran döner…
Havada uçan da toprağa iner,
Bakışın ısıtsın içim üşüyor…

Sanma ki Mecnun’um bir Kerem ya da,
Gerçekten koparak kaldım rüyada...
Bir ben varım bir de sen bu dünyada,
Bakışın ısıtsın içim üşüyor…

Söyleme tek bir söz çiçekten, daldan,
Tek renk sensin kalan beyazdan, aldan…
Dillerin bir ikram tatlıdır baldan,
Bakışın ısıtsın içim üşüyor…

Yüksek yerden sular düşer, bakarsın…
Bana güzel sensin, hep sen akarsın…
Kendin serin durur beni yakarsın,
Bakışın ısıtsın içim üşüyor…

Kalmadı bir durak gel de kafa yor,
Sana kolay gelen neden bana zor?
Yakıyor gözlerin içerimde kor,
Bakışın ısıtsın içim üşüyor…

Bir sır verir gibi daldan, budaktan…
İnci, mercan döker akar dudaktan…
En güzel renk sensin karadan, aktan…
Bakışın ısıtsın içim üşüyor…