Ey Gülizarım! Şiiri - Saffet Çakır

Adını duyunca ağlardı yağmurlar
ey güli zarım, nuşi revanım
dağlara sırtımı verir yaslanırdım adınla
semayı seyrederdim tadınla
saksağanlar müjdelerdi ansızın
gök kuşağı bağlardı gözlerimi
güneş biraz saklambaç oynar saklanırdı dağlar ardına
bilirdim ki sabah doğacak
bu bekleyiş beni boğacak
konuşursan geçte şöyle karşıma
yüzünün nurunda aydınlanayım
gizli gizli yanayım...

Gülen gözlerimin ardında ne acılar gizli
yok o acı aşk değil
aşk zaten benim adımdı fıtratımdı
dünya dedikleri bir avuç barut bir avuç atımdı
Nehirleri içtim de kanmadım
çöllerde dolaştım yanmadım
senden başkasını sevgili sanmadım.

Akşamın kırmızısı yapışmış dağlara
güneş mi batmak istemiyor
yoksa dağlar mı bırakmıyor
hayatın akışı böyle, nakışı böyle
çaresiz sevgilinin bakışı böyle...

Ey güli zarım bir günde çık karşıma şöyle
konuş doyunca
turnalar da gelir belki duyunca
bir çay bile içmedik doyunca
rahat uyuyor musun başını yastığa koyunca!...