Ey gül (Yunus'ca) Şiiri - Ahmet Akkoyun

Ey Gül neden gâm çekersin
Revâ mıdır boyun yıksan
Ah eduben yaş dökersin
Sabah oldu öze çıksan

Al al rengin,olmuş sarı
Ağlar mısın zârı zâr'ı
Benim gibi yürek hârı
Değilsin ki yere çöksen

Bağbanın mı sana bakmaz
Güzeller mi saça takmaz
Senden alâ kimse çıkmaz
Niye böyle bahtın yeksân

Sitemler mi sana değdi
Baharın mı hüzün yağdı
Toprağın mı boynun eğdi
Hele bir yol için döksen

Dikenler mi öze ziyan
Bülbül müdür gönül koyan
Aşıklar mı matem yayan
Dünya yalan eğer bıksan

Mecnun Leyla demedi mi
Kerem Aslı bilmedi mi
Emrah senle gülmedi mi
Yunus gibi can'a baksan

Söyle ey gül nedir derdin
Virân mıdır yoksa yurdun
Benden dertli niye durdun
Sevgin mi az su mu noksan

'Kalp açıldı bölük bölük
Rengim kaçtı ondan soluk
Göz yaşlarım oluk oluk
Zannetme ki dertli tek sen

El ayaksız yürür oldum
Aşkla koku bürür oldum
Madde ma'na görür oldum
Kolay değil sende çeksen

Gel nefsleri dağlıyalım
Yâre'leri bağlıyalım
Hu deyuben çağlıyalım
Neye yarar aşkta yoksan'

Ol Habib'e oldun isim
Sende izzet şekil,cisim
Gül ki bana gülsün sesim
Kokuları geri taksan

Makberî'yi bilir misin
Hâl'e ortak alır mısın
Yoksa mahzun kalır mısın
Zikrin ile beni yaksan

Makberî - Ahmet Akkoyun....