Ey! Gönüller Sahibi Şiiri - Selim Adım

Yolunun bendesiyim, bu ne ulvi haldir yâr
Cemâlin nurdur alâ, zerresinde öleyim
Yanarım o gün bu gün, aşkın içimi oyar
Kemâlin sırdır güle, bir gülüşe köleyim

Haykır sesini gönlüm, o seni içten duyar
Zaman yolunun izi, hem çağlar sana uyar

Yaşamak sensiz elem, sen yok iken ahu zar
Gündüzümü ararım, gece senle görürüm
Koştukça acizane, yollar hep sana uzar
Yorgundur ayaklarım, hayalinle yürürüm!

Mahal mahal erirler, son bulur hep yokuşlar
Bir muştunu alayım, postacın olur kuşlar

Mevsimler tükenmede, yaşadığım karakış
Güneşim soldu gitti, cefa sefaya mağlup
Sana yansam kavrulsam,görebilsem bir bakış
Yazsın sizleri bize, kalemi yazan matlub

Kelâm kelâm söylenir, aşkın narına sözler
Nâdan bilemez bunu, naçar hep seni özler

Her yanımı sarsa da, aşkın bezirganları
Alamazlar gönlümden, yırtsalar da bağrımı
Varsın çalsın zilleri, ille de o çanları
Sedası akislenir, duyar mısın çağrımı?

Bu davetim aşikâr, duy gönlümün Habibi
Yollar hep sana çıkar, Ey! Gönüller Sahibi…

Peygamber Efendimizin Kainatı şereflendirmesinin adı olan Kutlu Doğum anlayışını tüm yıla yayanlardan olmamız temenisiyle... Saygılarımla