Ey Gönül Kaldık mı başbaşa

Ey gönül, kaldık mı şimdi baş başa,
Ne dost var ne de düşman bu köşe başında.
Herkes çekip gitmiş kendi yoluna,
Bir sen varsın yanımda, bir de bu hüzün.

Kaç bahar gördük, kaç yaprak döküldü,
Kaç geceyi ağlayarak karşıladık?
Hani sevda vardı, sözler verilirdi,
Nerede şimdi o yeminler, o adanmışlık?

Ey gönül, söyle, kim kaldı geriye?
Kime anlatırız bu derdi, bu özlemi?
Bir sen anlarsın beni, bir de bu sessizlik,
Dudaklarımız umut kalbimiz sığınak.

Zaman alır her şeyi, dostu da yarı da,
Ama sen hep buradasın, yılmaz bir kale gibi.
Hadi, dayan gönül, güçlen yeniden,
Biz yalnız değiliz; biz birbirimize yeteriz.

Ey gönül, baş başa kalmışız, ne çıkar?
Yol uzun, yürek sağlam, umut var.
Birlikte yürürüz her karanlık patikayı,
Gün gelir, ışık dolar yeniden bu diyara.