Ey gönül, arsız olma, ağla kendi haline!
Kin ve nefretle dolma,sahip ol diline!
Seherlerde aç ellerini yüce Allaha!
Seni cehennemlik eden günahların belki siline.
Ey gönül, hayasızca gülme,ince ele sık doku!
Dolaş gül bahçelerinde, gelsin senden güzel koku!
İşin kolayına kaçmadan yaşa ki,
Vurmasın seni can evinden, şeytanın ağılı oku.
Ey gönül,ayır birbirinden haram ile helalı!
Bu üçgünlük fani dünyada, olmasın başın şeytanla belalı.
Gözyaşlarınla seccadeni ıslat ki,
Şanı yüce Allah zehire dönüştürmesin ağzındaki balı.
Ey gönül,karıştırma birbirine güzel ile çirkini!
Bir an önce çıkar at, yufka gönlünden nefret ve kini.
Velilerle komşu olmak istiyorsan,
İhlas ile yap, aşk ve şevkle yaradana karşı olan zikrini!
Ey gönül,satma menfeatin için kendini!
Sen sen ol asla yıkma, insanlık bendini!
Emrolunduğu gibi yaşa ki,
Üzmeyesin, tarihe altın harflerle yazılan asil ceddini.
Ey gönül,geçirme ömür miadını önemsiz işlerle!
Dostluk kurma şeytani yoldakilerle!
Ne olursan ol, bir gün mutlaka öleceksin,
Çalış, çabala, dost ol, Allahtan korkan kişilerle.
Ey gönül,uzansın düşkünlere her daim yardım elin!
Dökülmeden mercan gibi dişlerin,kamburlaşmadan güçlü belin.
Yüce Yaradan nasıl yaşamayı emretmişse öyle yaşa ki,
Utandırmasın seni, sayılı olan ömür miadındaki zevalin.
15-18/Kasım/2013
Kayıt Tarihi : 18.11.2013 13:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!