Kahkahalara kement attığında,
Hüznünle bilek güreşin başlar.
İpek kozasından çıkar sevinç kelebeğin,
Ruhunda keyifle heyecanlara uçar.
Tek ayak üstü cezaları ver kederlere,
Yorulunca inadı kopsun yüreğinden.
Pamuk şekeri ile ödüllendir neşelerini,
Tutununca hülyalarına geçersin kendinden.
Ey gönül! Mühürle benliğine umutları,
Dağlar denizler korksun inadından.
Yaşamı öyle çek ki hücrelerine!
Hüsran çiçekleri sökülsün yollarından.
01/04/2009
Alev YavuzKayıt Tarihi : 1.4.2009 18:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Alev Yavuz](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/04/01/ey-gonul-cagla-yine.jpg)
insan bazende kendine nasihat etmeli
yıkmalı önündeki kalın duvarları
kutluyorum
Dağlar denizler korksun inadından.
Yaşamı öyle çek ki hücrelerine!
Hüsran çiçekleri sökülsün yollarından.
Tebrikler,yüreğinize sağlık
TÜM YORUMLAR (4)