Ey Gönül Şiiri - Kürşad Yaşartürk

Yıllar yılı arıyorum ben seni
Zulmette mi,yarda mısın ey gönül
Sevdalara soruyorum ben seni
Hira da mı,Tûr da mısın ey gönül

Düşlerinde elem elem örüldüm
Hasretinle kabuslarda görüldüm
Şevkin için dert yurduna sürüldüm
Rüya da mı,serde misin ey gönül

Huzurumu ram ederken hûşûna
Tutuldum kibrinin kara kışına
Kul oldum irfanî can yakışına
Sevda denen sırda mısın ey gönül

Aylar var ki hicranını kolladım
Her nefesle sana haber yolladım
Özleminle ne günleri yılladım
Hicap da mı,ar da mısın ey gönül

Rüzgar oldum,estim çile dağında
Renk renk çiçek açtım ümit bağında
Kanlı sultan oldum aşk otağında
Söyle! Yok’ta,var’da mısın ey gönül

Utanmadım,cefa çektim dem ile
Komşu oldum hüsran ile,gam ile
Put kesildim,sırdaş oldum gafile
Yetiş gayrı sır’da mısın ey gönül

Zarafet yağardı mekânına hep
Hükmederdin ruhun her an’ına hep
Şimdiyse kayıpsın nefsine sebep
Ateş de mi,kor’da mısın ey gönül

Zarafeti gül tepsinde sunarken
Alem seni ölmez sultan sanarken
İkramını yüce diye anarken
Gelmez oldu tatlı sesin ey gönül

Senin meramını saklıyor izler
Senin firakınla sustu denizler
Kürşad der yoluna çakılı gözler
Yürek denen yerde misin ey gönül