Ey Gönül Şiiri - Ali Urgan

Ancak, gece olunca gölgenden kurtulursun.
Bir bakıver çehrene, neler neler görürsün.
Bir gül tadında ince, kara kaşa vurulursun,
Er muradına gönül, birgün sende ölürsün.

Sükuta erse ruhun bir gamzeli yanaktan,
Maşuğun kollarında bal akar bal dudaktan,
Sen çağır ben geleyim bir kimsesiz uzaktan,
Ancak, gece olunca gölgenden kurtulursun.

Cahil cühela başım ne hallere sürüdü,
Gezdi nice diyarı başıbozuk yürüdü,
Hayal oldu her bir şey, şimdi sisler bürüdü,
Ancak, gece olunca gölgenden kurtulursun.

Günah dolusu sevda, yalandan aşk falcısı,
Kuytu gölgeler bende bir hasretin sancısı,
Belki ölünce biter bu sevdanın acısı,
Ancak, gece olunca gölgenden kurtulursun.

Kimsesiz kuytularda hasrete bürünerek
Heba ettim yılları bir ömür sürünerek
Sende ben gibi uyan arada görünerek
Ancak, gece olunca gölgenden kurtulursun.

Umudumu besleyen o sözünü unutma.
Nice seneler geçti, artık beni avutma,
Ya vuslatım ol yada beni boş yere tutma,
Ancak, gece olunca gölgenden kurtulursun.

Çınlarsa kulakların, aşkım için beni an,
Tutunma tatlı gönlüm, inan bu dünya yalan.
Yoruldum artık gönül var sen biraz oyalan,
Ancak, gece olunca gölgenden kurtulursun.