Ey Gönül Şiiri - Mehmet Akif Önder

Ey gönül sızlanma beyhude yere
Sana yâr olacak kız bulamazsın.
Boşuna dolaşma gurbet ellerde
Sılaya varacak iz bulamazsın.

Sevdaya yabansın, aşka yabancı
Nazına dayanmaz bulduğun hancı
Daha yetmedi mi çektiğin sancı?
Yâre kavuşacak yüz bulamazsın.

Beğenmedin yazı, sevmedin güzü
Bak şimdi dertlerin hep dizi, dizi
Kışlar hep kederdi, sonbahar sızı
Yarın yaşayacak, güz bulamazsın.

Umutlar hayaldi, hayaller hep düş
Ömrüne dört mevsim gelir oldu kış
Kaldı mı dünyada sana göre iş
Yarın çalışacak iş bulamazsın.

Bulamazsın gönül boşa aranma
Bulamadım diye boşa karanma
Bulmaya dair umut var amma
Umuda yetecek yaş bulamazsın.

Hoyratça kullandın o genç yaşını
Ölmeden diktirdin mezar taşını
Sana aşık kızın bir bakışını
Dünyada görecek göz bulamazsın.

Yıllarca yokluğun peşinden koştun
Bazan kanatlandın, bazan da uçtun
Bak şimdi çaresiz hallere düştün
Halini soracak dost bulamazsın.

Yaralandın şimdi, yaran derindi.
Dostların üzüldü, düşman sevindi
Bir zaman dört mevsim, dünya senindi
Şimdi uzanacak yer bulamazsın.

Bir zaman hâyaller, düşler görürdün
İstersen baharda kışlar görürdün
Bir selâm gönderip işler görürdün
Kaçırdın uykuyu, düş bulamazsın
Âlem kıskanırdı, fiyakan vardı
Öyle geniştinki, dünyalar dardı
Zamanla sevdiğin güller sarardı
Adını anacak dil bulamazsın.

Atların yağızdı, eyerler gümüş
Sobanda tutuşan ateşler sönmüş
O güzel günlerin şimdi birer düş
Artık tutuşacak köz bulamazsın

Debelenme boşa, çırpınma şimdi
Dünyada nimetler, aşlar senindi
Arabalar, atlar, köşkler senindi
Artık sığınacak taş bulamazsın.

Ah edersin artık geçen günlere
İbretle bakarsın geçen dünlere
Bir zaman yeterken tüm gönüllere
Şimdi tutunacak dal bulamazsın.

Hoyratça kullanıp vakti harcadın
Kalmadı kredin, nakdi harcadın
Söz verdin herkese akdi harcadın
Artık söyleyecek, söz bulamazsın.