Ne cevap ararsın yorgunluğuna, be Ey Gönül!
Dert dolu şu dağları sen aşmadın mı?
Sularını biriktirip sel gibi taşmadın mı?
Dereleri geçip okyanuslara ulaşmadın mı?
Her elini verene hep kollarını açmadın mı?
Dağda sensin, okyanusda... Bil bunu Ey Gönül!
Nereye gitsen yükün ağır, kurtulamazsın külfetten.
Sen yine korkma, heleki hiç yorulma gülümsemekten.
En zifir gece aydınlıklara doğar, karanlık gebelikten.
Unutma Ey Gönül! Yürekler beslenir hep umut etmekten.
-vedâti-
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
