Ne cevap ararsın yorgunluğuna, be Ey Gönül! Dert dolu şu dağları sen aşmadın mı? Sularını biriktirip sel gibi taşmadın mı? Dereleri geçip okyanuslara ulaşmadın mı? Her elini verene hep kollarını açmadın mı? Dağda sensin, okyanusda... Bil bunu Ey Gönül! Nereye gitsen yükün ağır, kurtulamazsın külfetten. Sen yine korkma, heleki hiç yorulma gülümsemekten. En zifir gece aydınlıklara doğar, karanlık gebelikten. Unutma Ey Gönül! Yürekler beslenir hep umut etmekten. -vedâti-
Vedat TopuzKayıt Tarihi : 12.9.2011 11:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Insan pes etmemeli,daim hayata gülümseye bilmeli.
Ümit etmek,ümitvar olmak da güzel.
Selamlar.
TÜM YORUMLAR (1)