Ey Gönül 2 Şiiri - Cuma Ali Çetin

Hal ve vaziyeti arzet ALLAH’a…
Halinden başka kim bile ey gönül.
Zamanla dertlerin kalksa da şaha…
Biter burada her çile ey gönül.

Hileci iblisle olarak kanki…
Deme dünya için doğmuşum sanki.
Mal, mülk, altın kabre konmaz inan ki…
MEVLADAN rızasın dile ey gönül.

Hele de kul hakkı olunca konu…
Sahibine teslim eyle sen onu.
Yoksa iyi olmaz bu işin sonu…
Yapma hiç kimseye hile ey gönül.

Ecel terlerini dökmeden tel tel…
Hey nefsim kör gibi bakma gel bel bel.
Ahiretin için işle hoş amel…
Tek o gider senin ile ey gönül.

Havaya girersen şöyle gerilip…
Mahcup edilirsin bir gün yerilip.
Her yer benim diye yere serilip…
Dönüşme yapışkan kile ey gönül.

En güzel insanın aslı, kendi ol…
Ona tutsak değil nefsi yendi ol.
Sevgi ırmağının sağlam bendi ol…
Benzeme atılmış mil’e ey gönül.

Yürüdüğün yolu neyle yağlarsın ?
Kendine bundan da çıkar sağlarsın,
Ayağın kayınca düşer ağlarsın…
Akan ömür döner nil’e ey gönül.

Cumali düştün mü ilahi aşka…
Eyleyesin gelmez boşa talaşka.
Yarın ahirette RABBİNDEN başka…
Gözün yaşını kim sile ey gönül.