Ey Gönül Şiiri - Mustafa Özdemir 4

Aheste bir ulak oldu gözümün feri
Ne geri döndü ah ne haber geldi
Kuruydu evvel simdi rutubet vakti
Ey gönül bu dinmez yağmurlar neden

Kurudu yemen yolları nasip olmadi da
Bin aklım bir kuyuya çare bulmadı da
Aynı sema aynı sada herşey aynı da
Ey gönül bu garip tabiat bu tılsım neden

Bu sıkışmış zaman iki misli günler
Bir zemberek gerilir gibi kasvetler
Çat kapı vardığım şu boş haneler
Ey gönül bu iskansız alemler neden

Ağrısı derin tarifi hayli zor rüyalar
Her gece bir öncekine şükür dualar
Kırılgan yansımam lakin çelik aynalar
Ey gönül bu uykuya bürünen şey neden

Kimin bu kefesinde aklımı tartığım terazi
Helâk bir kavim yok olur gibi bir şehir
Ne taşı kaldı ne örtü yıktılar kabeyi
Ey gönül kapat camı pencereyi sorma neden.