Ey Gönül Şiiri - Esma Karabulut

Ben bir can oldum,
Cananı arar oldum,
İşte bir güzel buldum
Derken derde daldım ey gönül...

Sancısız geçmez gecem gündüzüm,
Uykularımı haram eder rüyam düşüm,
Umutsuzca bak soluyor gülüm,
İşte dertli dertli ağlar oldum...

Bir sevda ki bırakmaz peşimi,
Her an yanımdadır bir gölge gibi,
Adını sayıklaya sayıklaya Ferhat misali,
Dağları gözyaşlarımla deler oldum...

Bilmem dermanı hekimde midir?
Ah beni kavuran ateşte midir?
Yoksa bu kahırla ölmekte midir?
Diyar diyar ilacımı arar oldum...

Kimse bilmez anlamaz bu insanı,
Sormaz var mıdır derdi tasası,
Hızla yüzüme kapanır her kapı,
Böyle hep kovulanlardan oldum...

Sen düşürdün beni bu hale ey gönül,
Artık sevemez başka gülü bu bülbül,
Ağlar oldu gece gündüz hep sümbül,
İşte ben de çiçekleri solanlardan oldum...