Ey gönül Şiiri - Tanju Çubukçu

ey gönül! şimdi sen,
tutsak mı sanıyorsun kendini
yüreğinin zindanlarında...
zamanı gelmedi mi
zincirlerini kırmanın?
yık duvarlarını,
vur omuzuna rüyalarını,
bir seher vakti düş yollara
düşlerinle beraber...
ne canını yakan kalsın,
ne de gönlünü kıran...
geride kimler kalmış,
umrunda olmasın ardından bakan...
cebine sözcüklerini al da git,
bir şey kalmasın seni hatırlatan...
sanma ki olur
ardından ağıt yakan...
sevgiliymiş, eş dost ağlarmış,
inanma hepsi yalan...
varlığında sana sarılmayana,
yokluğun hepsine düğün bayram...
alev alev yanmak da var,
bir taht'a kurulmak da...
haydi gönül,
şimdi ayrılık zamanı...