Ey Gönül Şiiri - Serkan Gebel

Ne bileydim bu elde dava gütmek var,
Kin çetelesi tutulu eski defterleri yakmazlar,
Eşkiyaya kesmiş ömrün pazarında bezirganlar,
Ne alıp, nem satam, ardınca bakakaldım ey gönül.

Doldurup kalemime, kafama sıksam yeri var,
Davacıyım sizden ruhuma yük bulduğum anılar,
Yolcu eğleştirmek hangi kitabın, neresinde yazar,
De gayrı, diyem haydi, taşınalım mahşere ey gönül.

Ölmek için doğar insan, olamadan göçenler var,
Ömür perdesine uykulu hayattan aks eder rüyalar,
Alkışçılar etrafında kaçınılmaz sona yalnız bırakırlar,
Bil gafil, demem uyam, huzurda sorarım sana ey gönül.