Ey Gönül Şiiri - Metin Gürbüz

EY GÖNÜL

gözün yükseklerde burnun havada
gel artık aşağı in be ey gönül
itişirsin fırtınayla poyrazla
vaz geç bu huyundan din be ey gönül

kıraç topraklardan alınmaz mahsul
inat eder isen kalırsın yoksul
cahil rehber ile alınmaz menzil
akilin terkine bin be ey gönül

kalıp durma her dem aynı akılla
binamı yapılır helik çakılla
karşına çıkarlar türlü şekille
her yanımız şeytan cin be ey gönül

Dertl'oğlu başına gelmesin işler
sadıktır dediğin iteler dışlar
dost bildiğin yerden atılır taşlar
sevginin ardına sin be ey gönül

Metin Gürbüz