Ey Gönül ! Şiiri - Leyla Bay

Ey gönül !
Cümle cihan karşındae
Sen aşkına ne kadar sahip çıksan da
Alfabeler bir bir kurşun sıkar bağrına
Öykü değil ki aşkın anlatasın
Şarkı değil ki sevdan söyleyesin
Ses degil ki haykırasın
Nefes değil ki alasın...
Gönül verdiğin gönül,
senin değil ki kendini avutasın..

Ey gönül !
Yâd eller gezer, yâr gönlünde
Ahirin sırrını ne sen bilirsin, ne ben
Bir bilinmezlik ki yâr deryası
Ya sen boğulursun, ya ben
Gönül Kâbe, derler... yıkma kendini
Yok etme aşkın ibatldetini
Sessizce sev sesin duyulmasın
Kalemin lâl olsun, kelâmın okunmasın...

Ey gönül !
Yerin olmayan bir dünyada kayboldun
Kıyısi olmayan bir denizin ortasında
Yüzmeyi öğrenemeden boğuldun...
Cenneti arzularken,
Cehenneme nâr oldun
Özgürlüğe koşarken
Zincirsiz zincirler sardı kollarını
Kapısız zindanlar bağladı ayaklarını...

Ey gönül !
Bu kadar küstahlık yeter
Seni duymayan bir gönlün umarsızlığı
ölümden de beter
Hangi kadehin sarhoşu
Hangi kaderin kurbanısım...
Hangi ölümünün hayranı
Hangi gönlün kulusun
Uçup gitmiş
Kaçıp bitmiş bir nefesin
Kalmamış bir hevesin
gözyaşlarıyla sulama ateşleri...📌