Ey Gönül Şiiri - Cevat Çiloğlu

ey gönül!..
bu nasıl tutku,
insanın tutuluyor nutku,
bitmeyen yolda,
her daim,
hep yürüyen yolcusun...

koşuyorsun,
koşuyorsun,
onun ardından,
yıllar yılı.
ona rastlayamıyorsun.
sonra,
bakıyorsun hep boşluğa,
öylece kalakalıyorsun...

işte sonuç;
o anlamsızlığın yanındasın.
bu nasıl yenilgi gönül!..

ve nasıl bir tutkunluk isteği,
bu nasıl arzu,
ve de nasıl bir istenç gönül!..

vazgeçmiyorsun,
onu aramak için,
yollara düşmekten,
vazgeçmiyorsun...

ve bir daha yollara
yollara düşmenden korkarım,
korkarım gönül.
seni kırmayayım diye,
düşersem peşine,
seninle,
yalnız kalmaktan da,
çok korkuyorum gönül...