Ey Gönül Şiiri - Nevzat Erkol

Vur istersen başını en sivri kayalara
Ah etmek bir şey değil, uçup gitti o bülbül
Biçarem kabına sığ, bizden geçti ey gönül
Ah etmek bir şey değil, uçup gitti o bülbül.

Dün değildi güneşin bahtın gibi doğuşu
Göz açıp yumduk sanma, kaç bahar, kaçıncı gül
Son yaprağı çevirdik, bizden geçti ey gönül
Göz açıp yumduk sanma, kaç bahar, kaçıncı gül.

Enginlerde dolaşma bırak boş kalsın mehtap
Kanatların yoruldu, biraz boşlukta süzül
Kabullenmek zorsa da bizden geçti ey gönül
Kanatların yoruldu, biraz boşlukta süzül.

Sanma yağan yağmurlar halimize ağlıyor
Bir yanım yangın yeri, bir yanım gürül gürül
Küle yüz tuttu ateş bizden geçti ey gönül
Bir yanım yangın yeri, bir yanım gürül gürül.

Der miydin hiç biz de mi, böyle mi olacaktık?
Tek kalan bahçemizde, boynu bükük bir sümbül
Kopar gitsin onu da, bizden geçti ey gönül
Tek kalan bahçemizde, boynu bükük bir sümbül.

Otuzbeşlerde yaşım, yaşın otuzbeşleri
Yolun yarısı mı ki, koymalı mı bir virgül?
Daha dur desen bile bizden geçti ey gönül
Yolun yarısı mı ki, koymalı mı bir virgül?