Ey Gönül Şiiri - Farettin Çakal

Her mevsim baharı yaşarız sanmıştın,
Baharda sona erdi yaz da ey gönül,
Dalların tomurcuk çiçek açardın,
Bak sarardı soldu taze yaprağın,
Ağardı saçların bak sakalın,
Nerede kaldı şimdi o ilk baharın,
Mevsim kışa döndü oldun ey gönül,
Kuşların dallarda ötüşmez oldu,
Yaprağın toprağa gark olup kaldı,
Zemheri ayazı gönlünü sardı,
Buzların baharda çözer mi ey gönül,
Kış başlayalı etraf bir ayaz,
Dağlar taşlar şimdi bak bembeyaz,
Feryadın boşuna eyleme niyaz,
Sesin arşta duyulur mu ey gönül.
Yollarda yolcuların bitti tyükendi,
Rüzgarlar ustu bak sona erdi,
Göçmen kuşlarında yuvaya döndü,
Bu baharda çiçekler açarmı sandın ey gönül,
Açan her çiçekte taze nem olam,
Her çiçek içinde petek bal olam,
Dört mevsim üstünden esen yel olam,
Gönlün huzura erdimi şimdi ey gönül.