Ey Gönlüm Dayan Şiiri - Ahmet Kölecioğlu

çağırdım leylayı ses verdim çöle
bülbül feryadımı iletti güle
halde perişanım düşmüşüm yola
kapılmış giderim bir coşkun sele

nere gurbet bana neredir sıla
belli değil şöyle bakınca hale
kurulur tuzaklar gittiğim yola
sallanır baltalar tuttuğum dala

zulmün ekseninde dönüyor devran
gam yükü çok ağır yorulmuş kervan
kahrolup yıkılma ey gönlüm dayan
kalsada umudun yollarda yayan

mükafat sabırda olursan bilen
olur yaradanın yardımcı her an
yorulupta yorgun olsan perişan
kahrolup yıkılma ey gönlüm dayan

kölecioğlu diyorkine ey gönlüm
gurbet elde dolansada hep yolun
dert dolu perişan olsa da halın
sabret ki saadeti yaşasın canın

Ahmet kölecioğlu 1987