Durmuyorsun durduramıyorum seni.
Zincirle bağlasam, koparıyorsun,
Üzerini örtsem, bir yol bulup,
Haykırıyorsun sevdiceğime.
Duymuyor sanıyorsun,
Elbette duyuyor da seni,
Hani biliyorsun ya, onun da korkuları var.
O da senin gibi üzülmekten,
Senin gibi hayal kırıklığına uğramaktan,
Tam sana alışıp ta sensiz kalmaktan,
Dünyaları sırtlanıp ta,
Seni taşıyamamaktan ,
Korkuyor ey gönlüm.
Kayıt Tarihi : 19.1.2023 20:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Levent Karakaş 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/01/19/ey-gonlum-37.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!