Ey Gönlüm! Şiiri - Emre Deniz

Karalar bağlama gönlüm,
Hayat işte arada yapar böyle,
Mutluluk da hüzün de bölüm bölüm...
Kim bu dünya hayatında hep gülmüş ki?
Hayat kimine acı, kimine zulüm...

Hayıflanma öyle, bak kimler gelmiş dünyaya!
Hüzün yağmurları yağdı Âdem Baba’ya,
Yok iken “Kün” emriyle Âdem’den can geldi Havva’ya,
Şeytan kibir ile karşı durdu Allah’a.

Cennet huzurluydu, nefisleri oldu yasaktan yana,
Âdem ile Havva mahcup oldu Rahman’a.
İmtihan diye gönderildiler dünyaya,
Şeytan yine devam etti riyaya,

Ey gönlüm, bekleme fazla şey dünyadan!
Doldur amel defterini, kaçın riyadan,
Vesvese gelince, ders çıkar Âdem ile Havva’dan,
Ölüm anidir, az günahla gitmeye bak bu dünyadan.