Sen gökyüzüsün,
ben yeryüzü.
Ey bulutlar,
yağmur olun kavuşturun bizi!
Kurudum, bittim, tükendim…
İnsanoğlu vicdansız,
insanoğlu gaddar,
insanoğlu zalim.
Hayvana kaldı merhamet,
hayvana kaldı adalet.
Soldu gülüşler, çatladı sevinçler.
Kısraklar öldü, düzen bozuldu.
Çınarlar devrildi, kalmadı gölgeler.
Ey gökyüzüm!
Yağmur damlasıyla yağ üzerime.
Yağ ki, senden hayat aksın bana.
Yoksa ben, ben olamam.
Yok olurum, hiç olurum.
Yoklukta kaybolurum.
Ey gökyüzüm!
Bir el uzat bana.
Parmak uçlarından besleneyim.
Umudum ol, yarınım ol, benim ol.
Kayıt Tarihi : 17.10.2018 21:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
20 EKİM 2017 CUMA
![Savaş Barha](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/10/17/ey-gokyuzum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!