Ey göklerdeki sevgili,
Dualarımın yoldaşı,
Benliğimin sahibi,
Kalbimin gölgesi...
Bu evrendeki en parlak yıldız şahidim olsun,
Mahvolmuşum,
Yok olmuşum,
Tükenmişim,
Bitmişim...
Sesim yankı bulmaz olmuş semada,
Kim bilir kaç kez sustum,
Kim bilir kaç kez yok oldum bu sessizlikte.
Ey göklerdeki sevgili,
Bir bilsen ne denli yalnızım,
Ama yine de sana dönüyor her gecem,
Her duam, her soluğum...
Göç yolunu kaybetmiş kuş gibi ben,
Belirsizliğe değil, sana yöneliyorum.
Yıkılmış ama yok olmamış,
Parçalanmış ama "var" bir yürekle.
Kayıt Tarihi : 21.7.2025 10:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!