Ey Gök Şiiri - Eyüp Cüce

Ne maviliklerinde ne mehtapta gözüm var,
Ey gök, karart yüzünü olabildiği kadar! ..
Ne kadar bulut varsa toplansın bir araya,
Sağanak yağmur için girsinler de sıraya,
Yalnız benim köyümün üstüne boşalsınlar,
Boşalırken ayrılık şarkısını çalsınlar.
O şarkının hüznüyle bağrımı dağlayayım,
Kimseler fark etmesin, yağmurda ağlayayım.
"Yağmurların altında gülenle ağlayanı,
Ayırmak zor" demişler, çoktur doğruluk yanı.
Anlayış göster ey gök, ağlayayım yollarda,
Bir kurumuş gül gibi kaldım kırık dallarda.

Ey gök, yerde bir zalim yaktı gönül köşkünü,
O yangından beridir oldum yağmur düşkünü.
Sanki yağan her damla içimi söndürüyor,
Mavi yüzün nedense nevrimi döndürüyor.
Hiç durmasın sağanak; "Yağsın, yağsın" diyorum,
Gözlerimin yaşını saklamak istiyorum.
Tahammül etmek çok zor içimdeki yangına,
Ey gök, beni güneşle değil, yağmurla sına.
Çıkayım sokaklara, sessizce yürüyeyim,
Ardımda da yalnızca gölgemi sürüyeyim.
Ey gök, ben çok memnunum dumanından, sisinden,
Eğer yol incinirse ayağımın sesinden,
İncitirim yar kalbi gibi taş kaldırımı,
Ey gök durma, Cüce'ye yolla bir yıldırımı! ..