Ey Gece Şiiri - Ali Osman Yılmaz

Yağmur altında sırılsıklam,
Her yan karanlık,
Sen beni görürsün,gece,
Ben seni görürüm,
Sen ve ben yapayalnız,
Güneşin kayalıklardan,
Parlamasını bekleriz.

Ey gece,
Ne gariptir ki,
Sen benim için bir baba gibisin,
Bense hayalperest oğlun.
Sana umutlarımı,arzularımı anlattım,
Sesin,çiçeklerin fısıltısı gibi tatlı,
Yürek yatıştırıcı bir ezgi gibi,
Korkularımı sende yitirdim,
Kuşlardan bile daha huzurluyum,
Gözlerimle seni görmeyi,
Kulaklarımla seni duymayı,
Dudaklarımla seninle konuşmayı,
Nefret dolu yüreğime sevmeyi,
Aşkın kollarında dans etmeyi,
Sen öğrettin bana.

Şefkat dolu ellerinle,
Düşüncelerime dokundun,
Şimdi düşlerim,nehir gibi akıyor,
Ateşler içindeki ruhuma,
Kondurduğun öpüşünle,
Kavrulmakta olan ruhum,
Bir meşale gibi ışıldıyor.
Ve yüreğimde düşlerimin,
Alaylarını ışıtan ay parlıyor,
Sessizlik,uykusuz ruhuma,
Aşkımın sırlarını açıklıyor,
Ve bilirmisin artık biz?
Birbirimize benziyoruz.