Ey Gece..! Şiiri - Hazret Seyda

Ey gece..!
Aya haber sal,
Dolunay olsun.
Yıldızlarına söyle,
Aydınlık etsin sevdiğimin karanlığını.
Yanaklarını okşamak istediğimi,
Sıcak buseler kondurmak istediğimi,
Ürkütmeden söyle.

Hasret kaldığımı,
Unutmasın, hep hatırlat.
Halimi sorarsa eğer,
Güzel şeyler fısılda.
Haberdar olmasın ahvalimden,
Yırtık ayakkabımdan,
Sigaramdan.
Sokaklarımı bilmesin.

Her damlası oktur beynime,
Her ahı ağdır gönlüme,
Ben yine, yeniden yanarım sonra.

Sormayışına arada darılırım,
Kahrolurum bazen de.
İrkilir sitem ederim kendime,
Can canansız kalmaz,
Aşma haddini derim.
Deliyim,
Divaneyim,
Kusurluyum,
Kusuru giderse delinin,
Kalır mı adı?

Ey kokusunu yardan alan Gül..!
Aldıkça seni mest olur,
Umursamam alemi,
Çengi ederim.
En güzel yamalarımı giyerim.
Mahzenleri açar,
Koyarım önüme.
Aşka çıra yakar gönlüm.
Işık saçar,
Şevk olurum sokaklara.
Kimine anlamlı,
Kimine bi mana türkü olurum.
Cak olur,
Ahval olurum caddelere.

Ey Nergis..!
Sana eşitim bilir misin?
Kıskanır adem rengine,
Nazeninsin.
Ayrılığa dayanamazsın.
Koparırlarsa dalından,
Aşka hasretsin.
Ne geceyi dinlersin ne gündüzü.

Ve Bülbül,
Sanma ki divanesin.
Sen ancak kafeslerde ötersin.
Gitmez öteye sesin.

Yolları dersem,
Zaten matem renginde.
Hüsran olmuş,
Elem onda,
Dert onda.
Ayrılığa müsebbiptir,
Farkında.
Yarı-yara,
Yara-yarı,
Kavuşturma derdinde.